TENNISELLEBOOG EPICONDYLITIS RADIALIS
Tenniselleboog
Een tenniselleboog is een ontsteking van de handstrekkers
(extensor carpi radialis brevis, extensor digitorum communis, extensor
carpi radialis longus, and extensor carpi ulnaris) ter hoogte van de buitenzijde
van de elleboog.
OORZAAK TENNISELLEBOOG
Meestal betreft het een langdurige continue overbelasting
(repetitive strain injury) waarbij de pols en de hand in extensie (boven)
en supinatie (naar buiten draaien) gaat. Dit kan inderdaad veroorzaakt
worden door tennis te spelen (slechts 5%) met slechte backhand, maar vooral
talrijke andere beroepen kunnen een overbelasting van die spieren geven
(schroeven indraaien, zwaar stoomstrijkijzer, dweil uitwringen, gebruik
van zware hamers, ...).
SYMPTOMEN TENNISELLEBOOG
- Pijn aan de buitenzijde van de elleboog, soms uitstralend
naar onderarm, pols en hand. In de lichte vorm eerst na een belasting,
later tijdens of reeds in het begin van de belasting om in het zwaarste
stadium continu pijn te doen.
- Bepaalde bewegingen zoals koffie schenken, boekentas
opheffen... worden pijnlijk.
- Bij krachtig grijpen wordt pijn uitgelokt en ten laatste
kan ook de kracht verminderen.
- Lokale drukpijn ter hoogte van de buitenzijde van de
elleboog.
- Vooral strekken van de pols tegen weerstand met gestrekte
elleboog is pijnlijk en geeft ook een idee over de graad van ontsteking.
ONDERZOEKINGEN TENNISELLEBOOG
In terugkerende of hardnekkige gevallen kan een radiografie
of een ECHO nuttig zijn.
BEHANDELING TENNISELLEBOOG
Een tenniselleboog is een zelflimiterende aandoening die
geneest na 6 tot 24 maanden (gemiddeld 9 tot 12 maanden) en er is er actueel
geen wetenschappelijke evidentie dat een actieve behandelmethode de duur
van de aandoening verkort (Smidt N, van der Windt D, Assendelft W, et
al. Corticosteroid injections, physiotherapy, or a wait-and-see policy
for lateral epicondylitis: a randomised controlled trial. Lancet 2002;359:657-62.)
Gezien echter het groot dyscomfort dat een tenniselleboog
kan veroorzaken hierna de mogelijke behandelingsvormen.
Niet ingrijpende behandeling tenniselleboog:
- Belangrijk is van heel snel de vroege symptomen van een tenniselleboog te herkennen en dan onmiddellijk te behandelen. Eenmaal in de chronische fase is genezing veel moeilijker.
-
Rust en de overbelasting vermijden zijn nog altijd de eerste maatregelen. 5 tot 6 weken rust alvorens opnieuw te belasten biedt de pees de tijd om zich te herstellen. Wanneer je voldoende lang rust, geneest een tenniselleboog altijd.
- Ijsfrictie met een ijsblokje 3x per dag gedurende 10
minuten verhoogt de lokale bloedcirculatie in de pees en heeft een anti-ontstekingseffect.
- Daar de peesaanhechting vrij oppervlakkig ligt, is het
zinvol na de ijsfrictie een anti-ontstekingsgel of crème aan te brengen
dit in een dwarse (op de spierrichting) wrijfbeweging.
- Anti-ontstekingsmedicatie (NSAI) geven slechts zeer
weinig resultaat en zijn gezien hun schadelijke bijwerkingen met omzichtigheid
te gebruiken en enkel bij zeer pijnlijke periodes en gedurende korte
duur.
- Een tennisarmbrace geeft druk op de spieren van je onderarm,
waardoor de peesaanhechting van de spieren op het ellebooggewricht wordt
ontlast. Er zijn verschillende soorten in de handel en de minst gecompliceerde
zijn waarschijnlijk de beste en in ieder geval de goedkoopste.
Ingrijpende behandeling tenniselleboog:
In ieder geval dient ingrijpende behandeling van een tenniselleboog
pas na zes weken in overweging genomen te worden.
Indien men kiest voor een snel resultaat dan is corticoïdinfiltratie
de keuzebehandeling ondanks de kans op herval. Als een trager maar blijvender
resultaat gewenst is, dan hebben kinesitherapie of afwachten (het verschil
in het voordeel van kinesitherapie is niet significant) de voorkeur.
- Kinesitherapie : lokale massage, diepe dwarse fricties
(beperkt nut), Mills manipulatie, stretchen .
-
ESWT : schokgolftherapie. Zou een gunstig effect kunnen hebben, maar nog niet echt bewezen. Is ook pijnlijk en duur.
- Infiltratie van depot-corticoïden geven snel resultaat
en zijn bij acute gevallen waarbij de oorzaak van de tenniselleboog
kan weggenomen worden een goede behandeling. (meer dan 3 x injecteren
echter is gevaarlijk voor atrofie van de peesaanhechting met gevaar
voor scheur)
- Een bovenarmgips inclusief de pols voor twee tot drie
weken om een absolute rust te geven aan de pezen. Desnoods kan die gips
opengemaakt worden zodat hij 's nachts weggelaten kan worden. Het gevaar
voor verstijving van de elleboog wordt dan beduidend minder.
- Injecties met Traumeel: zijn pijnlijker en echt veel
bewijs van werkzaamheid is er niet.
- Operatie: daarbij wordt de aanhechting van de spieren
op de buitenzijde van de elleboog voor een deel losgemaakt. Op die wijze
wordt de irritatie opgeheven. 80 % goede resultaten worden hiermede
bereikt. U moet echter rekenen op een postoperatieve herstelfase van
6-12 weken en voor sporters (tennis) van 4-6 maand vooraleer tennissen
kan hernomen worden.
VOORKOMEN TENNISELLEBOOG
Uit dit alles blijkt dat het voorkomen van een tenniselleboog
zeer belangrijk is.
Voor tennissers:
- Te weinig swing in hun schouder zodat de pols teveel
de slag moet opvangen en terug spelen (backhand)
- Te weinig gebruik maken van totale lichaam : voeten
en heup mobiliteit om de slag te ondersteunen.
- Een te zwaar racket of te sterk opgespannen.
- Een te brede of ook te smalle racketgreep.
- Natte of te zware of versleten ballen.
- Boven uw niveau spelen.
Voor beroepsoorzaken:
Iedereen moet voor zichzelf uitmaken wat de juiste oorzaak
is van zijn tenniselleboog: die handeling die pijn veroorzaakt. En deze
proberen bij te schaven of te voorkomen.
Zowel het materieel waar u mee werkt als de manier waarmee uer mee werkt
moeten bekeken worden.
OEFENINGEN TENNISELLEBOOG
Eenmaal het acuut moment van de pijn voorbij kan je met
onderstaande rek- en versterkingsoefeningen voor de strekkers en buigers
van de pols de aanhechting van de spieren op je elleboog proberen te versterken.
Voer de oefeningen rustig en gecontroleerd uit en let op : pijn is een
signaal op te stoppen.
Rekoefeningen
Rekken van de strekkers en buigers van de pols
- steek je arm gestrekt naar voren, met de handrug naar
boven, terwijl de vingers naar beneden wijzen
- pak met de andere hand de handrug vast en buig de pols
nog wat verder, totdat je spanning voelt aan de buitenzijde van de onderarm
- houd deze stand 8 tot 15 tellen vast en herhaal dit
2-3 keer
- dezelfde oefening voor de polsbuigers, maar dan met
de handpalm naar boven (de vingers blijven naar beneden wijzen); je
voelt nu spanning aan de binnenzijde van de onderarm
Spierversterkende oefeningen
1. Versterken van de knijpkracht
- knijp 10-20 keer in een oude, wat zachtere tennisbal
- herhaal deze oefening 2-3 keer
2. Versterken van de polsstrekkers en polsbuigers
- gebruik voor deze oefening een licht gewicht (max. 0,5
kg)
- steun de onderarm met licht gebogen elleboog op de knie,
met de handpalm naar beneden gericht
- in de beginfase is het voldoende om het gewicht alleen
maar vast te houden (10-20 sec.) zonder de pols te bewegen
- beweeg in een latere fase de pols vanuit de middenstand
naar boven en naar beneden
- maak 10-20 bewegingen en herhaal deze oefening 2-3 keer
- doe dezelfde oefening voor de polsbuigers, maar dan
met de handpalm naar boven gericht
Vindt u deze pagina interessant? Breng dan ook uw kennissen op de hoogte!
Vindt u deze pagina interessant? Breng dan ook uw kennissen op de hoogte!